Panowie śmierci przyzywają duchy w bardziej osobliwych celach niż zapotrzebowanie na armie zła. Duch nie walczy. Nie może zostać zraniony mieczem i innym orężem ale sam nie może skrzywdzić żywej osoby. Może jednak wpłynąć na jej stan.
Duch, poza własną duszą, przyprowadza ze świata umarłych inne nieprzyjemne rzeczy jak ogólne cierpienie zmarłych. Może pokazywać obrazy ze świata umarłych. Prostując: nieumarły ten wpływa na psychikę. Tworzy iluzje oparte jednak na prawdzie. Wielu wojowników zostało w ten sposób wykluczonych z walki przez załamanie i depresje.
Do takiego aktu podniszczania psychicznego i emocjonalnego może dojść w każdej chwili. Duch jako niematerialny nieumarły bardzo szybko przemieszcza się, latając i przenikając przez ściany. Ponadto, dopóki nekromanta nie wyda odpowiednich poleceń, jest całkowicie niewidoczny. Gdy już jednak jest możliwe by zobaczyć ducha krew mroży się w żyłach. Zwykle duchy mają na swoich głowach kaptury ale mówi się, że gdy go zdejmie ofiara zobaczy twarz bliskiego zmarłego, nawet jeżeli nieumarły nie został ożywiony przy pomocy duszy tej osoby.
Wiele osób twierdzi, że na krótko przed atakiem ducha poczuli mróz w pomieszczeniu a światła zaczęły przygasać. Nie wiadomo czy jest to naturalna reakcja otoczenia na obecność ducha czy tylko ponura gra nekromanty.
Pozbyć się ducha ze świata żywych można tylko w jeden sposób: przy użyciu magii białej, świętej. Jest to już drugi raz kiedy w cyklu "księgi nieumarłych" wymieniamy tą gałąź czarów i nie bez powodu - jest to przeciwieństwo nekromancji i świetna broń przeciw nieumarłym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz